کیفیت آب آشامیدنی

 آب دارای تمایل شدیدی برای از بین بردن مواد دیگر است که به ندرت در طبیعت در شرایط خالص یافت می شود. وقتی که آب به صورت باران می افتد، مقادیر کمی از گازها مانند اکسیژن و دی اکسید کربن در آن حل می شود؛ قطرات بارندگی نیز ذرات گرد و غبار کوچک و مواد دیگر را حمل می کنند. با عبور از زمین، آب ذرات خاکی، میکروب ها، مواد آلی و مواد معدنی محلول را جذب می کند. در دریاچه ها، باتلاق ها و باتلاق ها، آب ممکن است رنگ، طعم و بو را از پوشش گیاهی و دیگر مواد طبیعی طبیعی به دست آورد. آب های زیرزمینی معمولا مواد معدنی محلول را به دلیل تماس مستقیم مستقیم با خاک و سنگ به دست می آورند، نه از رواناب سطح. همچنین ممکن است گازهایی مانند سولفید هیدروژن و متان را جذب کند. در مناطق پرجمعیت، کیفیت آبهای سطحی و همچنین آب های زیرزمینی به طور مستقیم تحت تاثیر استفاده از زمین و فعالیت های انسانی قرار می گیرد. به عنوان مثال، رواناب طوفان آب آلوده به آفت کش ها و کود های کشاورزی و یا چمن، و نیز مواد شیمیایی جادویی جاده ای، می تواند به رودخانه ها و دریاچه ها منتقل شود. علاوه بر این، پساب های ناشی از عملکرد مخازن سپتیک و زمینه های اشباع زیرزمینی می توانند به آب های زیرزمینی نفوذ کنند.